Ξυπνάς, ντύνεσαι, σκέφτεσαι υποχρεώσεις, οικογενειακές, επαγγελματικές..

Τι θα κάνω σήμερα στη δουλειά;; Τι θα πρωτοκάνω σήμερα στη δουλειά..

Επικοινωνίες, τηλέφωνα, άκαμπτες συνεννοήσεις, κολλήματα, ανούσιες συζητήσεις,  συναισθήματα δυσφορίας...

Βγαίνεις βάρδια, κάνεις επιτόπιες, κάνεις διανομές, συμβουλευτική πεδίου... συναισθήματα απόγνωσης...

Πρέπει να αντιμετωπίσεις ιατρικά ζητήματα, γραφειοκρατικές καταστάσεις, άλυτους φαύλους κύκλους...πραγματοποιείς συναντήσεις με αρμόδιους που σου λένε όλα τέλεια... συναισθήματα θυμού, απογοήτευσης...οργής...

Αναζητάς απαντήσεις, τι να κάνω γι αυτούς τους ανθρώπους σε ανάγκη;;.. τι να απαντήσω;; πως να ενεργήσω πού να παραπέμψω;;

Δύσκολες καταστάσεις όπως:

-Χρόνια προβλήματα υγείας που δεν έχουν την προνοιακή ανταπόκριση που θα έπρεπε.. Ιατρικά ραντεβού, δεν μπορούν να τα κλεισουν όλοι.. Βγαίνει τηλεφωνητής, δεν ακούν ή κολλάει το "μηχάνημα" και δεν αναγνωρίζει τη φωνή...ή απλά δεν φτάνουν οι μονάδες στο κινητό... ή δεν υπάρχει ραντεβού για αυτόν τον μήνα ή τον επόμενο...

-Άτομα & οικογένειες με παιδιά σε επισφαλείς συνθήκες.. χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό..

Υπό το καθεστώς έξωσης... αυτό που λέμε επικείμενη αστεγία και υπό την απειλή και φυσικά και σε καθεστώς βίας...

-Ανθρωποι ηλικιωμένοι που φαίνεται στο όνομά τους, ολόκληρη περιουσία κατεστραμμένη που έχουν μείνει μόνο τα ντουβάρια, χωρίς καν στεπή, που στερούνται επιδόματα..

-Νέοι, μοναχικοί και οικογενειάρχες, που έχασαν τα πάντα σε μια στιγμή, μπορεί και δουλειά ταυτόχρονα, λόγω τυφώνα, πλημμύρας ή φωτιάς κλπ.

-Άτομα 3ης Ηλικίας, 4ης Ηλικίας και όχι μόνο που χαρακτηρίστηκαν ψηφιακά αναλφάβητοι ξαφνικά, γιατί δεν μπορούν, λόγω μέσων ή γνώσεων να ακολουθήσουν την ψηφιακή εποχή στον ψηφιακό κόσμο...

-Πολίτες στην επισφάλεια κάθε είδους, που συντηρεί το ανεπαρκές προνοιακό σύστημα, που στηρίζονται σε κάρτες της μιζέριας & της αναξιοπρέπειας, για να επιβιώσουν...

-Δημότες, που αιτούνται ταυτοποίηση της "κατάστασής πεζοδρομίου ή χαρτόκουτου", από τον εκάστοτε Δήμο...

Λοιπόν... δεν ξέρω αν πρέπει να απαντήσεις κάτι..

Μόνο να κάνεις.. Τι να κάνεις, ε;;

Να φωνάξεις για δικαιώματα, να φωνάξεις για παροχές, για ελευθερία επιβίωσης...

Όπου μπορείς..

Τουλάχιστον μαχόμαστε για όσους δεν μπορούν ή μπορούν με τον τρόπο τους..

Τουλάχιστον ας αρχίζουν να ακούγονται όλα...

Να ξέρουμε πως κάτι φωνάξαμε για την ανθρώπινη ύπαρξη και την mπανανθρώπινη αξιοπρέπεια....